Αντιθέσεις… οι εναλλαγές χρωμάτων από βαθύ μπλε σε λαμπερό τιρκουαζ, το άγριο φυσικό τοπίο, τα πετρόκτιστα χωριά, οι καταρράκτες, τα φαράγγια με τις αμέτρητες φυσικές πισίνες (τις λεγόμενες βάθρες), τα ferry boats που μεταφέρουν ξυπόλυτους τουρίστες αλλά και πολυτελή τζιπ με φιμε τζάμια, τα κατσίκια που ξεφυτρώνουν από το πουθενά, η αυθεντική Ελληνική κουζίνα, το θεόρατο Σάος που δεσπόζει στο Θρακικό πέλαγος, ρίχνοντας την σκιά του στο άγαλμα της Νίκης , ο αρχαιολογικός χώρος που σχεδόν πάλλεται από το έντονο μαγνητικό πεδίο του νησιού και πολλά ακόμη είναι τα κομμάτια που συνθέτουν το παζλ του νησιού.
Επιλέγοντας αυτά που σου ταιριάζουν, δημιουργείς μια συναρπαστική εμπειρία, ανεξίτηλη στην μνήμη και την ψυχή.
Την Σαμοθράκη την ερωτεύτηκα. Όπως σάστισα αντικρίζοντας την φτερωτή Νίκη στο Λούβρο, έτσι ένιωσα αντικρίζοντας το πιστό αντίγραφο της θεότητας που ορθώνεται εκεί όπου πραγματικά ανήκει, στο νησί της Σαμοθράκης, κάτω από την σκιά του Φεγγαριού (της ψηλότερης κορυφής του Β. Αιγαίου που φτάνει στα 1611μ. ).
Τι βουνό…τι δέος, να το βλέπεις να επιβάλλεται στον χώρο, άγριο και σχεδόν μόνιμα καλυμμένο από ένα πυκνό πέπλο σύννεφου, που ενισχύει την μυστηριακή του όψη.
Και οι άνθρωποι…μυστήριοι και αυτοί. Σε καλωσορίζουν στο νησί, πρόθυμοι να βοηθήσουν. Στην πραγματικότητα όμως, προτιμούν την ησυχία τους τον χειμώνα, τότε που παύει η οχλαγωγία του Αυγούστου. Σαν να φοβούνται μη τους κλέψουν την αυθεντικότητα. Αυτό το κάτι, που κάνει το νησί τόσο ακαταμάχητα όμορφο.
Εδώ, μην περιμένεις να δεις ξενοδοχεία και τουριστικά θέρετρα. Θα βρεις μονάχα ότι υπήρχε από παλιά, για τους ντόπιους, μόνο που τώρα, επιτρέπεται να μείνεις και εσύ εκεί, στα σπίτια τους, τα απλά και τα λιτά. Και αν δεν βρεις κατάλυμα…ακόμη καλύτερα. Το νησί είναι ο απόλυτος προορισμός για ελεύθερο (ή οργανωμένο) κάμπινγκ. Εδώ οι επισκέπτες αναζητούν την εσωτερική ανάταση. Ο γυμνισμός είναι άγραφος κανόνας. Όσο πιο “χύμα”, τόσο πιο αυθεντικά. Και το φαγητό…μοσχοβολάει θάλασσα! Ακόμη και η σπεσιαλιτέ του νησιού, κατσικάκι στην γάστρα με πατάτες…έχει γεύση “θαλασσινή”.
Τα κατσίκια πίνουν νερό από τη θάλασσα με αποτέλεσμα το κρέας τους να νοστιμίζει από το αλάτι. Μην ξεχάσεις να δοκιμάσεις το καταπληκτικό τους μέλι (που πρόσφατα πιστοποιήθηκε ως Π.Ο.Π. και τα εξαιρετικά τυροκομικά προϊόντα που παρασκευάζονται αποκλειστικά στο νησί.
Αξίζει να διασχίσεις ωκεανούς για να βρεθείς στην αγκαλιά της Σαμοθράκης και να ζήσεις την αυθεντικότητα της Ελλάδας που νοσταλγείς.
Της Ελλάδας που την λούζει το φως του Αιγαίου και μοσχοβολά ρίγανη!
